Λέξεις πάθους και επιθυμίας θέλω να χαράξω με εκείνο το αστέρι που αποφάσισα κάποτε πως σου ανήκει. Είναι το μόνο που μπορείς να θυμάσαι από μένα και εγώ δε θέλω πια να το κρατώ. Ευχές άστραφταν γύρω του, εικόνες από αυτά που δε θα μοιραστούμε, αλλά το κράταγα στη χούφτα μου. Ερμητικά κλειστά. Γιατί ήταν το αστέρι μας.
Και μετά, ήθελα να το κάνω θρύψαλλα! Να το σβήσω από τον ουρανό, να μη μου θυμίζει τίποτα από τη φωνή και το τραγούδι που απελευθέρωνες με τη χρυσή σου λύρα. Δεν ήθελα αστέρια, αλλά το φεγγάρι. Εκείνο όμως δεν μπορώ να το κρατήσω στη χούφτα μου, να το φωνάζω δικό μου. Έτσι, θα μείνεις για πάντα το αστέρι μου.
Ελπίζω να με θυμάσαι όταν θα φύγω, γιατί το ποτάμι θα με παρασύρει σίγουρα μακρυά από εσένα. Όταν θα περπατάς και θα θαυμάζεις τον νυχτερινό ουρανό, να θυμάσαι πως ένα αστέρι σου το χάρισα. Και εγώ δεν ξεχνώ, μικρέ μου Απόλλωνα...
Και μετά, ήθελα να το κάνω θρύψαλλα! Να το σβήσω από τον ουρανό, να μη μου θυμίζει τίποτα από τη φωνή και το τραγούδι που απελευθέρωνες με τη χρυσή σου λύρα. Δεν ήθελα αστέρια, αλλά το φεγγάρι. Εκείνο όμως δεν μπορώ να το κρατήσω στη χούφτα μου, να το φωνάζω δικό μου. Έτσι, θα μείνεις για πάντα το αστέρι μου.
Ελπίζω να με θυμάσαι όταν θα φύγω, γιατί το ποτάμι θα με παρασύρει σίγουρα μακρυά από εσένα. Όταν θα περπατάς και θα θαυμάζεις τον νυχτερινό ουρανό, να θυμάσαι πως ένα αστέρι σου το χάρισα. Και εγώ δεν ξεχνώ, μικρέ μου Απόλλωνα...
