Σάββατο 18 Οκτωβρίου 2014

Αυτό το συναίσθημα

Όταν θες να χαθείς στον πάτο του μπουκαλιού
Όταν βυθίζεσαι στην σκοτεινή λίμνη και δεν μπορείς να κολυμπήσεις για να βγεις
Όταν θες να περπατήσεις και να περπατήσεις χωρίς προορισμό μέχρι να ματώσουν τα πόδια σου
Όταν βλέπεις το μέλλον σου σαν μία λευκή σελίδα και σου λείπουν τα απαραίτητα για να τη γεμίσεις
Όταν θες να τρέξεις για να ξεφύγεις από τις σκέψεις σου
Όταν οι επιθυμίες παίρνουν σάρκα και σε πνίγουν
Όταν καταλαβαίνεις πως τα στηρίγματα της ζωής σου δεν σου προσφέρουν στήριγμα
Όταν θες να δωθείς στα δάκρυα αλλά φοβάσαι πως θα πνιγείς
Όταν κλείνεσαι ακόμα περισσότερο στη φυλακή του εαυτού σου
Όταν τα όνειρα σβήνουν

Όταν, όταν, όταν..... Στο σχολείο μάθαμε πως όταν χρησιμοποιείται το ''όταν'' πρέπει μετά να καταλήξουμε σε κάποιο αποτέλεσμα. Σε αυτό το συναίσθημα δεν καταλήγεις. Ξυπνάς με αυτό, κοιμάσαι με αυτό και περνάς όλο σου το χρόνο για να το εξαλείψεις. Γιατί θυμάσαι πως ήσουν χωρίς αυτό. Για μένα υπενθύμιση εκείνης της εποχής αποτελούν τα κείμενά μου. Κοιταζω τα παραπάνω. Χάνομαι.... 
https://pbs.twimg.com/profile_images/1851727225/image.jpg
http://oxun.ge/uploads/posts/2011-10/1318172521_tumblr_lspbzldjd61r4qhsho1_500.jpg