Αχ, αυτή η απόλαυση. Αυτή η αγωνία καθώς γυρνάς τις σελίδες με ορθάνοιχτα μάτια και καρδιά που βροντοχτυπά στο στήθος σου, για να ανακαλύψεις τη συνέχεια του μυθιστορήματος. Τις σελίδες εκείνου του βιβλίου που σου προσφέρει την μέγιστη χαρά τις κρύες νύχτες του χειμώνα και τα ζεστά μεσημέρια του καλοκαιριού.
Κίτρινες σελίδες, λερωμένες με μελάνι από τα χρόνια. Άλλες άσπρες με τη μυρωδιά του καινούριου αποτυπωμένο σε κάθε τους σημείο. Σκληρά και μαλακά εξώφυλλα, χαρακτήρες που έχουν κάτι να πουν. Θα μπορούσα να αφιερώσω σελίδες και σελίδες για να περιγράψω το ρομαντισμό των βιβλίων και ακόμα δε θα μπορούσα να σταματήσω. Αυτή την αίσθηση δεν έχει καταφέρει τίποτα άλλο στον κόσμο να μου τη δημιουργήσει και δεν έχω καμία πρόθεση να την ανταλλάξω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου