Η Ερωμένη του Διαβόλου

   Μες στο καζάνι του πόθου και των επιθυμιών που ποτέ δεν έχουν ειπωθεί βράζει, με τη ζήλια να φουντώνει τη φωτιά. Φοράει το αραχνούφαντο πέπλο της και είναι έτοιμη να σαγηνέψει και να αποκτήσει ό,τι δεν είναι δικό της, ό,τι δεν πρόκειται ποτέ να αποκτήσει. Ένα βλέμμα, ένα λίκνισμα των γοφών, ένα παιχνίδισμα με τα μαλλιά, αυτά είναι τα ισχυρά της όπλα.
   Και τότε ξαπλώνει μαζί του... μία θερμή αγκαλιά και της υπόσχεται τον κόσμο. Πνευματικά νιώθει πλούσια και ηθικά φτωχή.
   Τα χέρια του χαϊδεύουν τα μαλλιά της. Κοιτάζει πίσω στη ζωή της, φωτιά και στάχτη. Αυτό το δρόμο επέλεξε και τώρα είναι πλέον αργά να γυρίσει.
   Τα δάχτυλά του ταξιδεύουν στο κορμί της. Γλυκά λόγια και υποσχέσεις αντηχούν ολόγυρά τους. Δε θέλει να αλλάξει, έχει τα πάντα και ας μείνει έξω από το καζάνι της η καταραμένη ηθική!
   Είναι η ερωμένη του διαβόλου και τη θέση της στο κρεβάτι του δεν τη μοιράζεται με κανέναν...